Tuna Melt zelf maken
Als je me vraagt waar ik aan denk als ik aan een tuna melt denk dan is mijn antwoord: UCSD’s Thornton Hospital in La Jolla San Diego, USA Daar heb ik namelijk voor het eerst een tuna melt gegeten. Niet dat ik speciaal daar heen ben gegaan om zo’n tuna melt te gaan eten hoor. In 2000 lag ik daar in het ziekenhuis. Een heel aparte ervaring. Eerlijk gezegd wel een leuke ervaring. Niet vanwege de operatie en toestanden daar omheen want die gingen niet helemaal zoals verwacht…zoals altijd bij mij. Maar meer om eens mee te maken hoe het in een buitenlands ziekenhuis eraan toe gaat. En hoe die Jello, wat je altijd op tv en in films ziet, nou smaakt. Want dat krijg je toch steevast in het ziekenhuis? Het ziekenhuis was echt heel mooi. Mensen in de omgeving zeiden dat mocht dit ziekenhuis niet van de grond komen ( het stond er namelijk nog niet zo lang) dan konden ze er altijd nog een hotel van maken. Maar dan een super chique hotel. Marmeren vloeren, koperkleurige liftdeuren, laminaat in de ziekenhuiskamers, heerlijke comfortabele stoelen. In de hal stonden heerlijk plofbanken à la Ektorp van IKEA. En in de wachtkamers was het zo sfeervol vanwege de gezellige schemerlampjes die her en der stonden. Het is dat ze zeiden dat het een ziekenhuis was. De week voordat ik naar het ‘chique’ ziekenhuis ging lag ik even in een ander ziekenhuis voor wat extra vooronderzoeken. Nou dat was een wereld van verschil. Scheuren zaten in de muren van de gangen. Ik keek terloops eens in een behandelkamer en daar stond geen ‘steriel’ metaalachtig ladenkastje, nee een donkerbruin houten kastje wat zo van je oma had kunnen zijn. Daarentegen werd ik op de eerste dag super verwend door de broeder die op mijn kamer stond. Een schat van een man. Sprak met een vet Mexicaans accent wat niet zo gek was, we waren immers in San Diego. Hij vroeg of ik zin had in wat lekkers. Ja natuurlijk. Dus hij kwam terug met een stuk pizza, oreo koekjes, wat lekkers te drinken en natuurlijk een bakje Jello en nog wat andere dingen! Super aardig van hem. Maar goed, terug naar de tuna melt. Mijn vriendje toentertijd, was onverwachts overgevlogen om mij te verrassen. Hij bleef een aantal dagen en precies in die dagen was een goede vriend/oud lagere schoolgenoot ook in de buurt. Dus met z’n 3-en reden we vaak rondjes in en rond het ziekenhuis in mijn rolstoel. Eigenlijk ontdekten zij de tuna melt voor het eerst. Ze waren laaiend enthousiast en bestelden er voor mij ook één. En ik was ook om. Je kan de vulling maken zoals je zelf wilt. Ik verander er steeds mee. Deze keer maakte ik hem zo. En hij was heerlijk.Ingrediënten:
- 1 blikje tonijn
- 1 augurk in kleine blokjes
- 3 zongedroogde tomaatjes, fijngesneden
- 2 eetlepels mayonaise
- 1 theelepel kappertjes
- peper en zout
- 2 Ciabattabroodjes (afbak)
- geraspte kaas, Cheddar
Zo maakte ik het:
- Maak het blikje tonijn open en laat het uitlekken.
- Schep het over in een kom en maak het los met een vork.
- Voeg de augurk, zongedroogde tomaatjes, mayonaise en kappertjes toe en meng het goed.
- Breng op smaak met zout en peper.
- Snij de broodjes open en beleg één helft met geraspte kaas.
- Verdeel het tonijnmengsel over beide broodjes.
- Strooi daar weer wat geraspte kaas over en leg de andere helft van het broodje erop.
- Bak de broodjes af tussen een tosti ijzer of in een pan met een klein beetje boter.
Nell nijssen says
Tjee, hoe een broodje tonijn voor niet weg te slikken tranen kan zorgen. Beetje zout broodje wordt het zo …..;-) Ontroerend om te lezen, dappere Tessa!
I am Cooking with Love says
Ahhh Nell, dat was niet de bedoeling hoor. Ik dacht dat het een vrij luchtig stukje was! 🙂 Maar lief dat het je raakt. xx
Nell nijssen says
Ja hoor, je luchtigheid is best goed gelukt. Wrs leest niet iedereen wat ik denk te lezen. Heb een nogal gefinetunede radar wat dat betreft. Het is ook goed zo, we hoeven niet per se krampachtig te doen als het om minder leuke dingen gaat. Zolang we maar wél blijven lachen ;-))
I am Cooking with Love says
Precies Nell, blijven lachen is heel belangrijk. Als ik weer eens in het z’huis lag (in NL) stonden regelmatig alle artsen en verpleegkundigen uren op mijn kamer te hangen en kletsen. Gewoon omdat het zo gezellig was. Dolle pret vaak. Zo leuk vond ik dat. Hou niet van dat zwaarmoedige gedoe. En van klagen al evenmin. 🙂
foodandotherfriends says
Hmmm dat broodje ziet er heerlijk uit!
I am Cooking with Love says
Dank je wel! 🙂